Tłumaczenia w kontekście hasła "mam zespół stresu pourazowego" z polskiego na angielski od Reverso Context: Nadal mam zespół stresu pourazowego po Twoim ostatnim aresztowaniu. Dalsze badania w tym zakresie, doprowadziły do rozwoju tej koncepcji. Zaczęto używać zamiennie nazwy Złożony Zespół Stresu Pourazowego (Complex PTSD) i zaburzenia po ekstremalnym stresie nie wyspecyfikowanym w innym miejscu (DESNOS, Disorders of Extreme Stress Not Otherwise Specified). Zespół stresu pourazowego (PTSD) występuje znacznie częściej niż można by przypuszczać. Pojawia się w odpowiedzi na traumatyczne doświadczenie, przewyższające normalne możliwości radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Im wcześniej pacjent z PTSD zgłosi się po profesjonalną pomoc, tym łatwiejsza stanie się praca terapeutyczna, dlatego nie należy zwlekać z umówieniem się Zespół stresu pourazowego – objawy . Objawy PTSD często pojawiają się z pewnym opóźnieniem w stosunku do wydarzenia traumatycznego. Długość tego opóźnienia jest kwestią indywidualną i bywa bardzo różna u poszczególnych osób, np. u jednej wynosi 2 tygodnie, a u innej 10 lat. Część osób, u których wystąpiły objawy zespołu stresu pourazowego, wraca do normalnego ILE TRWA ZESPÓŁ STRESU POURAZOWEGO PTSD?∞Jeżeli temat lęku jest Ci bliski, zapraszam Cię na kurs, w całości poświęcony tej tematyce:Emocja lęku: Zrozum swój Objawy PTSD. Osoba cierpiąca na zespół stresu pourazowego przeżywa ciągle uraz na nowo w snach, przebłyskach pamięci i w rozmyślaniach, staje się obojętna na świat, unika bodźców (np. myśli, uczuć, miejsc, ludzi), które przypominają pacjentowi o urazie. Doświadcza objawów lęku i pobudzenia, które wcześniej nie wCmtx0. W ciągu jednego roku aż 27% dorosłych Europejczyków doświadcza przejawów złego stanu psychicznego. U znacznej części z nich może rozwijać się choroba psychiczna wymagająca specjalistycznej opieki medycznej. Z danych projektu EZOP, finansowanego z Narodowego Programu Zdrowia wynika, że u około 10% osób stwierdza się występowanie zaburzeń nerwicowych, w tym związanych ze specyficzną reakcją psychologiczną, do której zalicza się stresowe zaburzenie Stresu Pourazowego, zwany w skrócie PTSD (ang. Post Traumatic Stress Disorder) to wynik urazu psychicznego i konsekwencja reakcji na silny stres. Jedną z wielu możliwości leczenia zaburzenia jest wsparcie terapeutyczne i farmakologiczne Pacjenta. Pomoc doświadczonych specjalistów z zakresu psychologii i psychiatrii oferuje Mind Health – Centrum Zdrowia jest PTSD, jakie są przyczyny i objawy zaburzenia oraz na czym polega rola psychiatry i psychoterapeuty w terapii choroby? Przeczytaj artykuł przygotowany przez naszych treści:Czym jest PTSD?Przyczyny zespołu stresu pourazowegoStres pourazowy – statystykiZespół stresu pourazowego – czynniki ryzykaObjawy PTSDNa czym polega diagnoza zespołu stresu pourazowego? PTSD – test diagnostycznyLeczenie PTSDIle trwa terapia zespołu stresu pourazowego?Czy PTSD można wyleczyć?Czym jest PTSD?Zespół Stresu Pourazowego, w najnowszej Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-11, jest przypisywany do grupy zaburzeń szczególnie związanych ze stresem z kodami:6B40 – Zespół stresu pourazowego PTSD;6B41 – Złożony zespół stresu jest formą reakcji na wydarzenie o mocnym wydźwięku psychicznym, związanym ze stresem lub traumatycznym zdarzeniem. Nadmiar negatywnych bodźców lub seria wydarzeń ze znaczną ilością silnych stresorów sprawia, że u chorego pojawia się silne zaburzenie z kryteriami diagnostycznymi, ekstremalny stres i reakcja na niego, muszą następstwem traumatycznego wydarzenia (występuje więc po pewnym czasie od ekspozycji na czynnik stresogenny).Z definicji, zespół stresu pourazowego jest specyficzną reakcją psychologiczną na wysoce stresujące wydarzenie, związane np. z realnym zagrożeniem utraty zdrowia lub życia. Jednak do czynników wywołujących PTSD zalicza się również wydarzenia z „normalnego” zakresu doświadczeń życiowych, choć trudnych i bolesnych (np. rozwód, śmierć bliskiej osoby, żałoba, problemy finansowe).Osoby, u których rozpoznaje się zaburzenie (nawet pomimo dotychczasowego, dobrego zdrowia psychicznego), borykają się z zaburzeniami snu, koszmarami, silnym lękiem i psychiczny wywołany silnym stresem, nie u każdej osoby wywoła objawy PTSD. Jednak do odpowiedniego różnicowania zaburzenia, doświadczenie określonego stresora jest konieczne, by móc zdiagnozować PTSDPierwsze wzmianki o istnieniu silnej korelacji między traumatycznymi wydarzeniami a ich wpływem na zdrowie psychiczne, pochodzą już z okresu przed naszą erą. Opisy traumy związanej z działaniami wojennymi, można odnaleźć w wielu dziełach opisujących dzieje cywilizacji starożytnego Rzymu, Grecji czy wieku XX, stopniowe wprowadzenie określonej jednostki chorobowej do użycia w medycznej nomenklaturze, poprzedziło liczne kontrowersje w stosunku do definicji PTSD. Część specjalistów uważała, że zetknięcie się z nadzwyczaj stresującym wydarzeniem czy doświadczenie traumatycznej sytuacji, wiąże się z oczywistym cierpieniem, więc nie ma potrzeby nadawania temu dodatkowego wymiaru objawów latach 70-tych XX wieku naukowcy zajęli się badaniem wpływu stresu pourazowego na zdrowie psychiczne. Oceniano wówczas przeżycia wojenne zarówno u osób uczestniczących w wojnie w Wietnamie, jak i u ofiar holocaustu. Badania rozszerzono i w ten sposób oceniano wpływ stresu wywołanego np. uczestnictwem w wypadku drogowym, napadem czy zespołu stresu pourazowegoWydarzenia, które mogą przyczynić się do rozwoju zaburzenia zwanego PTSD to ofiarą:poważnego wypadku samochodowego lub innych;klęski żywiołowej;gwałtu;napaści;przemocy seksualnej;przemocy fizycznej (w tym w dzieciństwie);krańcowego zaniedbania przez rodziców/opiekunów;tortur;przymusowego przesiedlenia;uwięzienie;bycie zakładnikiem;bycie świadkiem traumatycznego wydarzenia;nagła śmierć kogoś pourazowy – statystykiWyniki badania w projekcie EZOP pokazały, że na stwierdzonych 16% przypadków zaburzeń nerwicowych i pokrewnych, ponad 2% z nich było diagnozowanych jako źródeł literaturowych rozpowszechnienie zaburzenia pourazowego jest zależne od kraju, w którym badanie zachorowalności jest realizowane. Szacuje się, że PTSD może występować u 1% populacji danego regionu, jak i osiągać wynik 18%. W Polce odnotowuje się zespół stresu pourazowego u ponad 10% kolei inne badania udowodniły związek między występowaniem u Pacjenta innych zaburzeń natury psychicznej w przeszłości, a wyższym prawdopodobieństwem wystąpienia PTSD w przyszłości w przypadku narażenia się na sytuacje o wysokim poziomie stresu (traumy).Badanie „Symptoms of Depression, Anxiety, Post-Traumatic Stress Disorder, and Suicidal Ideation Among State, Tribal, Local, and Territorial Public Health Workers During the COVID-19 Pandemic” zrealizowane w Stanach Zjednoczonych w roku 2021, w którym wzięło udział 26 174 respondentów, wykazało, że u ponad 36% z nich stwierdzono objawy zespołu stresu stresu pourazowego – czynniki ryzykaZespół stresu pourazowego może rozwinąć się w odpowiedzi na wyjątkowo groźne wydarzenie, jak również w wyniku długofalowej ekspozycji na obciążające psychikę sytuacje. Osoby z PTSD należy leczyć tak jak w przypadku innych, powszechnie występujących zaburzeń się zwiększone prawdopodobieństwo ryzyka wystąpienia PTSD u osób:u których w przeszłości wystąpiło inne zaburzenie natury psychicznej, w tym:zaburzenia lękowe;lęk paniczny;choroba afektywna (np. nawracające stany depresyjne);depresja;dystymia;o określonych cechach osobowości (temperamencie), u których uraz może przyczynić się do rozwoju zaburzenia, w tym: introwersja, niższe poczucie własnej wartości;predyspozycje genetyczne;obecność wcześniejszej traumatyzacji (np. w przypadku żołnierzy):zetknięcie się z osobami rannymi;bycie świadkiem czyjejś śmierci, śmiertelnego wypadku komunikacyjnego;doświadczenie silnego uczucia bezradności, strachu;nasilenie intensywności traumy:im wyższe ryzyko narażenia się na traumatyczne przeżycia, tym wyższe ryzyko pojawienia się PTSD;predyspozycje środowiskowe:dysfunkcja w systemie rodzinnym;doświadczenie przemocy domowej;traumy z dzieciństwa;brak odpowiedniego systemu wsparcia;brak odpowiedniego wsparcia społecznego po wydarzeniu lub niewielkie wsparcie ze strony otoczenia;ubóstwo rodziców;płeć:kobiety chorują częściej niż mężczyźni;w przypadku kobiet w średnim wieku, prawdopodobieństwo, że rozwinie się PTSD, jest dwa razy większe niż u mężczyzn;wiek:obserwuje się zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia choroby u adolescentów;Objawy PTSDSyndrom PTSD może powodować wiele objawów psychicznych i fizycznych. Osoby doświadczające stresu pourazowego doświadczają przerażających myśli;retrospekcji:ciągłe przeżywanie traumy;towarzyszące im objawy somatyczne tj. nadmierne pocenie, przyspieszony oddech, szybsze bicie serca (kołatanie);koszmarów sennych;emocjonalnego odrętwienia;silnego poczucia winy;depresji;ciągłego zamartwiania się;utraty emocje towarzyszące zespołowi stresu pourazowego sprawiają, że codzienne funkcjonowanie staje się kłopotliwe. Osoby zmagające się z PTSD unikają miejsc, wydarzeń, a nawet przedmiotów przypominających im o cierpieniu. Zetknięcie z „unikanym” sprawia, że wywołane zostają przeszłe doświadczenia związane z symptomów PTSD zalicza się ciągłe odczuwanie napięcia i podenerwowania. Tym, co wyróżnia ASD (ciężką reakcję na stres) od zespołu stresu pourazowego, jest fakt, że w przypadku tego drugiego objawy utrzymują się dłużej niż kilka wywołuje u chorych trudności z koncentracją, uwagą, zaburzenia w sposobie odżywiania i snu. Niektóre osoby z PTSD nie wykazują żadnych objawów przez długi czas od traumatycznego wydarzenia, zatem choroba może pojawić się znacznie później niż czynnik stresu pourazowego:ponowne (wielokrotne) przeżywanie nadmiernie obciążającego psychicznie (traumatycznego) wydarzenia z przeszłości;opóźniona lub przedłużona reakcja na wydarzenie traumatyczne (krótko lub długotrwałe) o charakterze zagrażającym, wywołującym ciężkie przeżycia (nie tylko u osób z PTSD);doświadczanie przykrych, „żywych” obrazów wydarzenia, natrętnych wspomnień, retrospekcji, koszmarów sennych;zmysłowe, emocjonalne i fizyczne doznania związane z traumą;unikanie myśli i wspomnień o wydarzeniu, a także unikanie działań, sytuacji, przedmiotów lub osób przypominających zdarzenie;nadmierna czujność;wzmożona reakcja zaskoczenia na bodźce (osoby z PTSD łatwo wystraszyć);doświadczanie odczucia odrętwienia, emocjonalnego przytępienia, odizolowania od innychnadmierne pobudzenie wegetatywne z nadmierną czujnością i wzmożoną reaktywnością na bodźce;zaburzenia snu, bezsenność;lęk;depresja;wyobcowanie;anhedonia;myśli czym polega diagnoza zespołu stresu pourazowego?Specjaliści w zakresie psychologii i psychiatrii mają doświadczenie, wiedzę oraz umiejętności niezbędne w diagnostyce różnicowej zespołu stresu pourazowego. Prawidłowa ocena objawów stresu pourazowego oraz ogólnego stanu zdrowia Pacjenta pozwala odpowiednio dobrać ścieżkę leczenia w tym najodpowiedniejszych narzędzi diagnozowaniu PTSD specjaliści posługują się opisem klinicznym i wskazówkami diagnostycznymi zaburzenia, a także badawczymi kryteriami diagnostycznymi (niezbędnymi warunkami rozpoznania zespołu stresu pourazowego).Diagnoza zespołu stresu pourazowego polega na weryfikacji kryteriów objawowych, w tym:kryterium podstawowe dotyczące stresora i skali jego nasilenia, w związku z tym:osoba doświadczyła, była świadkiem lub została skonfrontowana ze zdarzeniem niosącym śmierć, zagrożenie życia, względnie poważne zranienie fizyczne, lub naruszenie fizycznej integralności siebie lub innych;reakcja osoby doświadczającej silnych emocji, obejmowała intensywny strach, bezsilność lub przerażenie;Ponadto, Pacjenci z PTSD doświadczają innych, kategoryzowanych w skali rozpoznawczej stresu pourazowago objawów, które muszą zostać zweryfikowane przez specjalistę - psychiatrę lub psychologa:uporczywe przypominanie lub „odżywanie” stresora w tym:przeżywanie natrętnych reminiscencji (przebłysków), żywych wspomnień, nawracających snów;doświadczenie dystresu przy ekspozycji na okoliczności przypominające lub związane ze stresorem;postawa unikania okoliczności przypominających lub powiązanych ze stresorem (jednocześnie związane z brakiem takiego zachowania przed jego działaniem);wystąpienie jednego z wymienionych poniżej kryteriów:niemożność przypomnienia sobie, częściowo lub całkowicie, okresu ekspozycji na stresor;epizody podwyższonej wrażliwości psychologicznej i pobudzenia niewystępujące przed urazem, trudności w zasypianiu, przedwczesne budzenie się, drażliwość, wybuchy agresji i gniewu, trudności w koncentracji, nadmierna czujność, wyolbrzymiona reakcja na – test diagnostycznyJednym z narzędzi najczęściej stosowanych do pomiaru reakcji na stres pourazowy, jest 6-punktowa Skala Wpływu Zdarzeń IES-6 (ang. Impact of Event Scale-Revised). Test obejmuje 3 grupy objawów PTSD uchwyconych w 22 częściach. Dzięki IES-6 możliwy jest pomiar stresu i lęku wywołanych wydarzeniami traumatycznymi w ciągu minionych 7 dni od wystąpienia poddawana badaniu na każde z zadanych pytań odpowiada, zaznaczając jedną z pięciu najbliższych prawdzie odpowiedzi (zaznaczając: „w ogóle”, „trochę”, „umiarkowanie”, „często” lub „bardzo często”) dotyczących zachowań, uczuć i myśli związanych z wydarzeniem urazowym:Zestaw pytań IES-6 różnicujących zaburzenie pourazowe zespołu PTSD:W ciągu ostatniego tygodnia każde przypomnienie sobie o tamtym wydarzeniu przywoływało uczucia z tym ciągu ostatniego tygodnia miałem kłopoty ze ciągu ostatniego tygodnia różne rzeczy lub wydarzenia przypominały traumatyczne ciągu ostatniego tygodnia czułem się zirytowany i ciągu ostatniego tygodnia unikałem denerwowania się, kiedy o tym myślałem lub mi o tym ciągu ostatniego tygodnia myślałem o tym, chociaż nie miałem ciągu ostatniego tygodnia czułem, jakby to się nie wydarzyło lub nie było ciągu ostatniego tygodnia trzymałem się z dala od rzeczy lub sytuacji, które mi przypominały o tamtym ciągu ostatniego tygodnia przychodziły mi na myśl urywki lub sceny z tamtego ciągu ostatniego tygodnia byłem niespokojny i łatwo mnie było ciągu ostatniego tygodnia starałem się nie myśleć o tamtym ciągu ostatniego tygodnia zdawałem sobie sprawę, że wciąż mam wiele uczuć związanych z tamtym wydarzeniem, ale nie radziłem sobie z ciągu ostatniego tygodnia moje uczucia związane z tamtym wydarzeniem były trochę ciągu ostatniego tygodnia zachowywałem się lub czułem, jakbym znowu tam ciągu ostatniego tygodnia miałem problemy z ciągu ostatniego tygodnia przychodziły fale silnych uczuć związanych z tamtym ciągu ostatniego tygodnia próbowałem usunąć wspomnienia z tamtego wydarzenia z ciągu ostatniego tygodnia miałem problem ze skoncentrowaniem ciągu ostatniego tygodnia przypomnienie sobie o tamtym wydarzeniu powodowało, że odczuwałem reakcje fizyczne, takie jak pocenie się, trudności w oddychaniu, nudności lub kołatanie ciągu ostatniego tygodnia miałem koszmary o tamtym ciągu ostatniego tygodnia byłem bardzo ciągu ostatniego tygodnia starałem się o tym nie rozmawiać. [1]Leczenie PTSDObjawy eksponowane w zaburzeniu PTSD w wyniku relacji na silny bodziec stresogenny, mogą wystąpić u każdego. Traumatyczne wydarzenie niesie za sobą pokłady wielu silnych emocji, dlatego uznaje się część z tych symptomów za takie, które mieszczą się w granicach „normy”.Mimo tego, że objawy silnego stresu pourazowego mogą minąć z czasem, nie wolno ich lekceważyć. Zwłaszcza w przypadku dużego prawdopodobieństwa pojawienia się powikłań i trwałych zmian osobowości. Leczenie PTSD jest możliwe i skuteczne. W leczeniu zespołu stresu pourazowego wyróżnia się metody psychoterapeutyczne oraz psychoterapii w leczeniu PTSDLeczenie terapeutyczne Pacjentów ze zdiagnozowanym zespołem stresu pourazowego, odbywa się poprzez takie formy jak:terapia kognitywno-behawioralna (terapia poznawczo-behawioralna);psychoterapia dynamiczna;desensytyzacja;terapia EMDR (terapia odwrażliwiania i przetwarzania za pomocą ruchu gałek ocznych; ang. Eye Movement Desensitization and Reprocessing);redukowanie intensywności reakcji lękowych wywołujących zespoły objawowe zaburzenia pourazowego;terapia ekspozycyjna:elementy redukowania lęku w procesie przywoływania stresogennych bodźców (doświadczeń traumatycznych);terapia przedłużonej ekspozycji jest praktykowana w USA przez Departament ds. Weteranów;grupy samopomocowe – terapia radzenia sobie z lękiem u osób ze zdiagnozowanym zespołem stresu pourazowego obejmuje:trening oswajania stresu;treningi relaksacji;warsztaty pozytywnego myślenia;trening asertywności;sposoby blokowania myśli;terapię zabawą;psychoedukację;wzmacniane własnej autonomii;odbudowywanie zaufania;uznanie traumatycznych doświadczeń;Farmakoterapia w zespole stresu pourazowegoNajlepsze rezultaty w leczeniu osób z PTSD – zwłaszcza w ostrej i przewlekłej formie choroby – odnotowuje się w przypadku stosowania jednoczesnej psychoterapii i farmakoterapii. W leczeniu PTSD stosuje się leki:przeciwdepresyjne z grupy SSRI (ang. selective serotonin reuptake inhibitors; inhibitory zwrotne wychwytu serotoniny):obserwuje się korzystne działanie u 70% leczonych na PTSD osób;SNRI (ang. serotonin-norepinephrine reuptake inhibitor; selektywne inhibitory wychwytu noradrenaliny i serotoniny);przeciwdepresyjne, w tym:tianeptyna;wenlafaksyna;trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, TLPD;anksjolityczne:buspiron (tylko przy objawach GAD; ang. general anxiety disorder; lęku uogólnionego);normotymiczne:karbamazepina;nootropowe;przeciwlękowe:benzodiazepiny;β-blokery:substancje blokujące receptory adrenergiczne;nasenne: trwa terapia zespołu stresu pourazowego?Czas trwania terapii zespołu stresu pourazowego zależy od kilku czynników, w tym od ogólnej oceny stanu zdrowia Pacjenta, nasilenia objawów choroby oraz całego procesu leczenia, wybranych metod i technik PTSD:ostry PTSD – leczenie trwa powyżej 3 miesięcy;przewlekły PTSD - leczenie trwa powyżej 6 trwania farmakoterapii:ostry PTSD – od 6 miesięcy do 1 roku;przewlekły PTSD – od 1 roku do 2 PTSD można wyleczyć?Leczenie zespołu stresu pourazowego ma pomóc Pacjentowi wrócić do normalnego życia i funkcjonowania. Zarówno psychoterapia jak i farmakoterapia zapobiegają powstawaniu trwałych zmian w psychice chorego (w tym zaburzeń osobowości).Po wdrożeniu właściwej formy psychoterapii przez doświadczonego terapeutę, większość osób z PTSD doświadcza poprawy zdrowia psychicznego. O tym, że Pacjent dochodzi do pełni zdrowia świadczy przede wszystkim ustąpienie objawów, zachowań i myśli związanych z urazem.[1] w Praktyce Ogólnolekarskiej 2002, tom 2, nr 1: Psychiatryczna diagnoza zespołów pourazowych — klinika, orzecznictwo; Janusz Heitzman Zakład Patologii Społecznej Katedry Psychiatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie; Via Medica; ISSN 1643–0956;Psychiatria 2007, tom 4, nr 3: Zespół stresu pourazowego — rozumienie i leczenie; Aleksandra Cebella, Izabela Łucka Klinika Psychiatrii Rozwojowej, Zaburzeń Psychotycznych i Wieku Podeszłego Akademii Medycznej w Gdańsku; 2007 Via Medica; ISSN 1732–9841;Neuropsychiatria i Neuropsychologia 2008; 3, 2: 80-84: Rozpoznawanie zespołu stresu pourazowego; Małgorzata Dąbkowska Katedra i Klinika Psychiatrii, Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu; str. 8-84; Syndrom Stresu Pourazowego – Jako typowe objawy opisuje się obejmujące epizody powtarzającego się przeżywania urazu na nowo w natrętnych wspomnieniach lub w snach. Objawy te występują na tle uporczywie utrzymującego się poczucia odrętwienia i otępienia uczuciowego, odizolowania od innych ludzi, niereagowaniu na otoczenie, anhedonii oraz unikaniu działań i sytuacji, które mogłyby przypominać przeżyty uraz. Częste są obawy przed wspomnieniami przypominającymi pacjentowi uraz, prowadzące do ich unikania. Mogą pojawiać się ostre wybuchy strachu, paniki lub agresji, wyzwalane przez bodźce powodujące nagłe przypomnienie sobie sytuacji urazowej. Zazwyczaj występuje stan nadmiernego pobudzenia układu autonomicznego ze wzmożonym stanem czuwania, wzmożonym odruchem orientacyjnym oraz bezsennością. Z powyższymi objawami i oznakami często współwystępują lęk i depresja, a także towarzyszące temu myśli samobójcze. Początek zaburzenia następuje nie bezpośrednio po urazie, ale po okresie utajenia, który może trwać nawet do kilku miesięcy, rzadko natomiast przekracza pół roku. U pewnego odsetka osób zaburzenie może mieć przebieg przewlekły, wieloletni, z przejściem w trwałą zmianę osobowości. Czynniki predysponujące ( określone cechy osobowości, uprzednie dekompensacje nerwicowe) mogą obniżać próg reakcji lub zaostrzyć przebieg zaburzeń. Opisywane powyżej objawy PTSD można pogrupować w czterech kategoriach: Nadmiernego pobudzenia, stanu ciągłej gotowości — uczucia jakby niebezpieczeństwo miało w każdej chwili powrócić; stan ten objawia się przyspieszonym rytmem serca oraz podwyższonym ciśnieniu tętniczym, potliwością, niepokojem, wrażliwością lub obojętnością na bodźce oraz reagowaniem nieproporcjonalnym lękiem i czujnym snem. Przeżywania katastrofy w snach i nawracających wspomnieniach — towarzyszące im emocje mogą dorównywać tym, które dana osoba odczuwała w chwili tragedii. Zawężenia spostrzegania i zachowania — stan odrętwienia, odizolowania od emocji, częściowe znieczulenie lub utrata poszczególnych wrażeń, zobojętnienie emocjonalne i bierność. Poczucia winy ocalałego — uczucie bycia winnym wobec tych, którzy nie przeżyli, rozmyślanie o swojej bezradności, o tym, że można było pomóc, zapobiec tragedii, przeżywanie winy z powodu odruchowego ratowania własnego życia. W klasyfikacji DSM-IV wyodrębniono zespół, który opisano jako complex PTSD, czyli złożony zespół stresu pourazowego lub inaczej disorders of extreme stress not otherwise specified (DESNOS). Są to bliżej nieokreślone zaburzenia w następstwie ekstremalnego stresu, który obejmuje: zmiany w zakresie regulacji impulsów afektywnych, wraz z trudnościami dotyczącymi modulacji złości i zachowań autodestrukcyjnych; zmiany w zakresie możliwości koncentracji i świadomości, prowadzące do amnezji oraz występowania epizodów dysocjacyjnych i depersonalizacyjnych; zmiany w zakresie autopercepcji, takie jak chroniczne poczucie wstydu; zmiany w zakresie relacji z innymi ludźmi, takie jak niezdolność do zaufania komuś czy niezdolność do bliższych związków emocjonalnych; somatyzacja problemów emocjonalnych; zmiany w systemach znaczeniowych. Zespół stresu pourazowego zaburza życie osób nim dotkniętych i znacząco utrudnia codzienne funkcjonowanie. Ponieważ jest to zaburzenie psychobiologiczne, ofiary traumatycznych zdarzeń nie przenoszą je do historii swojej pamięci, tylko odtwarzają co jakiś czas w umyśle oraz w przeżywaniu doznając różnych somatycznych objawów, często dokładnie takich jak w sytuacji traumy np. oblanie zimnym potem, kołatanie serca, drętwienie kończyn lub ogólne znieruchomienie. Obecnie badania wskazują, że u około 20% osób które doświadczyły traumatycznego zdarzenia będą zmagały się z PTSD (Breslau, Davis, Anderski, Peterson, 1991; Elliott, 1997; Kulka i in., 1990). Generalnie według współczesnej definicji uznaje się że PTSD może rozwinąć się u jednostki w reakcji na trzy rodzaje zdarzeń: 1) wypadki, w następstwie których występuje zagrożenie życia lub naruszenie integralności cielesnej lub jednostka przeżywa wspomniane sytuacje jako takie; 2) bycie świadkiem aktów przemocy w stosunku do innych osób; 3) usłyszenie o przemocy w stosunku do bliskich osób lub też nieoczekiwana śmierć bliskiej osoby. DSM IV wymienia zdarzenia które mogą kwalifikować się jako traumatyczne zarówno dla dorosłych jak i dzieci, są to przede wszystkim: walka, napaść seksualna lub fizyczna, bycie przetrzymywanym w charakterze zakładnika lub uwięzienie, akt terroryzmu, torturowanie, klęski żywiołowe i katastrofy spowodowane przez człowieka. Wypadki i dowiedzenie się o zagrażającej życiu chorobie. Do objawów związanych z PTSD zalicza się: 1) powtórne przeżywanie zdarzenia w różnych formach sensorycznych (flashbacki), 2) unikanie bodźców przypominających o traumie 3) przewlekłe i nadmierne pobudzenie autonomicznego układu nerwowego. DSM IV uznaje, że wymienione objawy są czymś normalnym w reakcji na traumę. Zespół stresu pourazowego diagnozuje się wówczas, jeśli objawy utrzymują się dłużej niż miesiąc i występują w połączeniu z utratą takich funkcji jak praca czy relacje społeczne. Natomiast objawy somatyczne w PTSD które związane są z nadmiernym pobudzeniem AUN to: przyśpieszone bicie serca, zimny pot, szybki oddech, kołatanie serca, nadmierna czujność i nadmierna reakcja przestrachu. Kiedy objawy te przybiorą postać przewlekłą mogą dalej powodować zaburzenia snu, zaburzenia funkcji seksualnych, trudności z koncentracją i utratę łaknienia co jest dalszym znakiem rozpoznawczym dla zespołu stresu pourazowego. Zespół stresu pourazowego (PTSD – posttraumatic stress disorder) jest zaburzeniem psychicznym, które pojawia się w reakcji na bardzo silne przeżycie, czyli traumę. Najczęściej są to sytuacje, w których zagrożone jest życie lub zdrowie. Mowa o działaniach wojennych, katastrofach, wypadkach, aktach terroryzmu, klęskach żywiołowych, przemocy seksualnej lub fizycznej ( torturowaniu, przetrzymywaniu, znęcaniu się, byciu świadkiem zabójstwa). Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi reakcja na to wydarzenie musi obejmować silny strach, przerażenie lub się:ostry zespół stresu pourazowego – objawy utrzymują się do 3 miesięcy,przewlekły zespół stresu pourazowego – objawy utrzymują się powyżej 3 miesięcy,opóźniony zespół stresu pourazowego – objawy pojawiają się dopiero po 6 miesiącach od pamiętać, że zespół stresu pourazowego nie rozwija się u każdej osoby, która doświadczyła traumy. Szacuje się, że cierpi na niego od 3 do 6% populacji. Za czynniki, które predysponują do wystąpienia tego zaburzenia, uważa się:płeć kobiecą,doświadczenie traumy w przeszłości (zwłaszcza w wieku dziecięcym),brak lub niewystarczające wsparcie ze strony otoczenia,bycie narażonym na długotrwały stres (niezwiązany z wydarzeniem),obecność innych zaburzeń psychicznych,występowanie zaburzeń psychicznych u członków najbliższej rodziny,nagromadzenie trudnych doświadczeń życiowych przed wystąpieniem są objawy zespołu stresu pourazowego?Możliwe objawy zespołu stresu pourazowego to:uporczywe przypominanie sobie traumatycznego wydarzenia,przeżywanie traumy na nowo,koszmary senne związane z traumatycznym wydarzeniem,apatia,uczucie odrętwienia,unikanie sytuacji zwiększających ryzyko przypomnienia sobie traumatycznego wydarzenia,izolowanie się od innych osób,bezsenność,pozostawanie w stanie nadmiernej czujności,wybuchy agresjinapady panikilęk,niezdolność do przeżywania przyjemności,depresja,myśli samobójcze,zobojętnienie emocjonalne,bierność,silny niepokój,zaburzenia koncentracji,poczucie winyBardzo często objawy zespołu stresu pourazowego pojawiają się po kilku tygodniach od wystąpienia traumatycznego stresu pourazowego – jak długo trwa?Nie można jednoznacznie stwierdzić, jak długo trwa zespół stresu pourazowego. U każdej osoby zaburzenie to ma inny przebieg i obraz kliniczny. Składa się na to szereg czynników ( otrzymane wsparcie, rodzaj i czas trwania traumy). Najczęściej zespół stresu pourazowego można wyleczyć w ciągu kilku tygodni lub miesięcy. Zdarza się jednak, że zaburzenie to trwa przez wiele lat. Jego skutkiem są wówczas zmiany w leczy się zespół stresu pourazowego?Leczenie zespołu stresu pourazowego powinno być przeprowadzone przez doświadczonego specjalistę. Jego celem jest poprawa samopoczucia, przywrócenie prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie, a także zmniejszenie ryzyka przekształcenia się zaburzenia w trwałe zmiany. Dostępne metody to psychoterapia i w zespole stresu pourazowego może opierać się na metodzie:poznawczo-behawioralnej,przedłużonej ekspozycji, ważne jest nauczenie technik relaksacyjnych i technik opanowywania lęku. Dzięki nim pacjent nabywa umiejętności kierowania przeżywanym lękiem. Uczy się także konfrontacji ze źródłem swoich zaburzeń oraz funkcjonowania w społeczeństwie. Tym samym poprawia się jego zdrowie psychiczneZespół stresu pourazowego – jak pomóc?Zastanawiasz się, jak pomóc osobie z zespołem stresu pourazowego? Przede wszystkim powinieneś zapewnić ją o swoim wsparciu i zrozumieniu dla tego, co przeżywa. Porozmawiaj z nią o podjęciu odpowiedniej terapii – w tym rodzaju zaburzeń pomoc specjalisty jest niezbędna. Pamiętaj, aby wykazać się przy tym empatią, delikatnością i cierpliwością. Zespół Stresu Pourazowego znany też pod nazwą PTSD jest poczuciem zachwiania wewnętrznej równowagi, po przeżyciu traumatycznego, granicznego wydarzenia. Sytuacją, która prowadzi do takiego stanu jest każda, gdzie zagrożone zostało życie, bądź też inne żywotne potrzeby oraz wartości. Dawniej PTSD był przypisywany jedynie weteranom wojen, jednakże od jakiegoś czasu wiedza się w tym zakresie poszerzyła i psychiatrzy wiedzą, już że może on dotknąć każdego. Jakie są objawy PTSD? Osoba dotknięta PTSD zwykle przez szereg tygodni, a nawet miesięcy, czuje, że indukujące się myśli związane z wydarzeniem powodują lęk. Osoba ta może przeżywać koszmary senne, bądź też retrospekcje. Układ wegetatywny zostaje nadmiernie pobudzony co skutkuje gwałtownym łomotaniem serca, zwiększonym ciśnieniem tętniczym. Objawy pojawiają się w ciągu pół roku od zaistnienia traumatycznego wydarzenia. Złożony zespół stresu pourazowego jest wynikiem nakładających się na siebie traum, które powstają w złożony sposób. O tym jak powstaje trauma, możemy przeczytać więcej na stronie oraz kiedy zmienia się ona w PTSD. Może to przydarzyć się każdemu z nas, w najmniej oczekiwanym momencie życia. Warto zadbać o zdrowie i odwiedzić specjalistę w celu uzyskania odpowiedniej pomocy. W jaki sposób rozpoznać PTSD? Lekarze psychiatrzy określili szereg zdarzeń, które muszą się wypełnić, by móc powiedzieć, że pacjent przeżył PTSD. Po pierwsze, musi zaistnieć traumatyczne wydarzenie, Osoba taka musi być świadkiem bądź też ofiarą traumatycznych wydarzeń. Wydarzeniu temu towarzyszyły: bezsilność, lęk, przerażenie. Wydarzenie musiało przeżyte zostać w jeden ze wskazanych powyżej sposobów, w szczególnie silny sposób. Wspominanie powoduje traumę, jednakże jednostka nie jest w stanie w sposób skuteczny oderwać się od tych myśli. Sny związane z tym wydarzeniem są przerażające, niepokojące. Osoba może mieć wrażenie, że wydarzenie, które wywołało stres pourazowy, stale się powtarza. Wewnętrzne oraz zewnętrzne sygnały przypominają o tamtym wydarzeniu. Występują psychologiczne reakcje organizmu, związane z wydarzeniem, będzie to nadmierna aktywność bądź też przeciwnie, bezruch, apatia. Osoba stara się uniknąć bodźców związanych z wydarzeniem, zachodzi też nadmierne pobudzenie, mogą pojawić się wybuchy gniewu oraz nadmierna czujność. Na PTSD narażony jest każdy, gdyż życie jest nieprzewidywalne, a ekstremalne lub długotrwałe zagrożenie może przeżyć każdy. Nie istnieje jedna właściwa technika, która pozwoli na całkowite wyleczenie. Należy całkowicie zrezygnować w trakcie leczenia z alkoholu oraz z wszelkich używek, które jedynie potęgują objawy PTSD. Ważne jest wybranie techniki relaksacyjnej, która załagodzi nagłe nasilenie emocji. Czym jest PCL-C? PTSD Check List- Civilian Version to test składający się z siedemnastu pytań, opracowany przez zespół naukowców w 1994r., który po rozwiązaniu go przez pacjenta da odpowiedź, czy i jakie symptomy wykazuje osoba, która przeżyła traumę. Na każde z pytań na teście pacjent ma odpowiedzieć według pięciostopniowej skali, gdzie 1 oznacza w ogóle, natomiast pięć to bardzo często. Gwałt, wypadek samochodowy, bycie przy czyjejś śmierci – to tylko kilka przykładowych wstrząsających emocjonalnie wydarzeń. Nie będąc uczestnikiem tego rodzaju traumatycznych doświadczeń, trudno wyobrazić sobie, co może czuć osoba znajdująca się w centrum którejkolwiek z wymienionych sytuacji. A jednak takie doświadczenia stają się udziałem tysięcy ludzi każdego dnia. Ktoś ginie, ktoś doświadcza krzywdy, czyjeś możliwości dostosowania się do trudnej sytuacji okazują się niewystarczające. Właśnie wtedy mamy do czynienia z PTSD – zespołem stresu pourazowego. spis treści 1. Co to jest zespół stresu pourazowego? 2. Jak reaguje człowiek w sytuacji silnego stresu? 3. U kogo najczęściej pojawia się PTSD 4. Kiedy pojawia się PTSD? 5. Rodzaje zespołu stresu pourazowego 6. Leczenie PTSD rozwiń 1. Co to jest zespół stresu pourazowego? PTSD oznacza skrót pełnej nazwy zaburzenia, czyli Posttraumatic Stress Disorder. Po polsku określamy to jako zespół stresu pourazowego. PTSD pojawia się niejako w odpowiedzi na traumę – doświadczenie, które przekracza zdolności przystosowawcze człowieka, które ma bardzo silny wpływ na emocje człowieka, wywołuje przerażenie i panikę. Zobacz film: "Polacy żyją aż 7 lat krócej niż Szwedzi" Do traumatycznych przeżyć możemy zaliczyć wszystkie te wydarzenia, które zostawiają po sobie trwały ślad na całe życie, o których trudno jest zapomnieć, które chciałoby się wymazać z pamięci, ale nie można. 2. Jak reaguje człowiek w sytuacji silnego stresu? Każdy człowiek ma inną tolerancję na stres, co uwarunkowane jest różnymi czynnikami. Przede wszystkim temperamentem. Nie mniej jednak każdy posiada pewną granicę wytrzymałości, po której przekroczeniu funkcjonowanie jego organizmu zostaje zaburzone. Przejawia się to poprzez najróżniejsze objawy, zarówno na poziomie ciała, jak i psychiki. Pierwszymi symptomami przekroczenia wytrzymałości człowieka na stres mogą być trudności z koncentracją, drażliwość, zaburzenia snu, stany lękowe, dysforia, depresja, nerwica serca, nadmierne i chroniczne napięcie w obszarach różnych grup mięśniowych (np. mięśni barku), bóle głowy i inne. 3. U kogo najczęściej pojawia się PTSD Szacuje się, że PTSD występuje aż dwukrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Tłumaczyć można to między innymi większą wrażliwością i emocjonalnością kobiet oraz tendencją do intensywniejszego analizowania sytuacji. Wpływ na rozwój zespołu stresu pourazowego mogą mieć dodatkowo pewne cechy osobowości, takie jak neurotyzm i zaburzenie typu borderline, a także wcześniej występujące zaburzenia psychiczne – nerwica obsesyjno-kompulsyjna, depresja, alkoholizm. Chociaż PTSD pojawia się u osób, które doświadczyły traumatycznego przeżycia, nie oznacza to, że zaburzenie wystąpi u wszystkich ofiar katastrofy czy wypadku. Okazuje się bowiem, że PTSD występuje średnio u 10-45% z nich. Trudno określić ten przedział dokładnie, gdyż dużo zależy od wymiaru katastrofy, od wsparcia społecznego, od pomocy specjalistycznej uzyskanej tuż po wypadku i innych czynników. Stąd różne dane statystyczne podają odmienne wartości tego wskaźnika. Nie mniej jednak faktem jest, że PTSD stanowi poważny problem, którego możemy się spodziewać w określonych sytuacjach. Warto dowiedzieć się na jego temat na tyle dużo, aby można w odpowiednim momencie mu zaradzić i złagodzić jego skutki. 4. Kiedy pojawia się PTSD? Zespół stresu pourazowego jest zaburzeniem o charakterze lękowym. Osoba, która doświadcza PTSD odczuwa uporczywy strach, lęk i poczucie bezradności. Towarzyszą temu reminiscencje (tzw. flashbacki), podczas których człowiek przypomina sobie fragmenty traumatycznych wydarzeń. Tzw. flashbacki mogą pojawiać się nagle, w ciągu dnia, wywołując silny niepokój i napięcie. Osoba przypomina sobie szczegóły wydarzenia. Wracają one również w snach. Człowiek z PTSD, przebudzony z koszmaru, może zachowywać się jakby nadal był uczestnikiem traumatycznego wydarzenia, budzić się z krzykiem, w stanie pełnej gotowości do działania w obronie siebie lub innej zagrożonej osoby. Depresyjny nastrój i pesymistyczna wizja przyszłości wpływają na mniejsze zaangażowanie w życie rodzinne i emocjonalne cierpiącej osoby. Traci ona zdolność do odczuwania radości, satysfakcji czy szczęścia. Jej myśli i uczucia krążą wokół traumatycznego zdarzenia i przekonania, że nic już nie będzie takie, jak kiedyś (z założeniem, że będzie tylko gorzej). PTSD charakteryzuje się unikaniem ludzi i miejsc, które mogą kojarzyć się z traumą. W towarzystwie innych, osoba z zespołem stresu pourazowego czuje się nieswojo. To wyobcowanie oraz depresyjny nastrój wpływają na obniżanie się jakości wykonywanej pracy i mniejsze zaangażowanie w realizację podjętych działań. Osoba ma trudności z koncentracją, pojawiają się zaburzenia snu, drażliwość, poczucie zmęczenia i inne zaburzenia nerwicowe. Objawem charakterystycznym może być również nieumiejętność przypomnienia sobie samego wydarzenia. Osoba pamięta okres czasu przed i bezpośrednio po traumie, ale bez kluczowego momentu zdarzenia. 5. Rodzaje zespołu stresu pourazowego Chociaż objawy zespołu stresu pourazowego są niemalże takie same u wszystkich osób, ich przebieg może się od siebie różnić. Stan ostry występuje wtedy, gdy wymienione wcześniej symptomy utrzymują się nie dłużej niż trzy miesiące. Jeśli objawy PTSD trwają powyżej trzech miesięcy, można mówić o chronicznym zespole stresu pourazowego. Wyróżniamy również PTSD z odroczonym początkiem. Diagnozuje się go wtedy, gdy objawy wystąpiły po co najmniej półrocznym okresie latencji, a więc sześć miesięcy po traumatycznym zdarzeniu. Chociaż u większości osób PTSD ustępuje z czasem, u niektórych z nich zaburzenie może utrzymywać się przez wiele lat i przejść w trwałą zmianę osobowości. 6. Leczenie PTSD Zespół stresu pourazowego leczy się przede wszystkim poprzez rozmowę z psychologiem i psychoterapeutą. Regularne spotkania mogą pomóc załagodzić lęk i wyciszyć emocje związane z traumatycznym przeżyciem. Jeśli objawy są silne, a stan psychiczny chorego pogarsza się, można wdrożyć farmakoterapię. Najczęściej wykorzystuje się leki z podobnych grup, co w przypadku depresji. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy

zespół stresu pourazowego test