„Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie.” (Ew. Jana 13,34-35) Nowe przykazanie, które uwypukla przypowieść Jezusa dotyczy naśladowania Boga w Jego miłosiernej miłości: Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny (Łk 6, 36); Bądźcie (…) doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski (Mt 5, 48); Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak, jak Ja was „Przykazanie nowe daję wam, abyście miłowali jedni drugich, jak ja was umiłowałem” (J 13, 34). 2. ucząc je strzec wszystkiego, co wam przykazałem. I Panem jest Wszechmogący Bóg. Panie do kogóż pójdziemy. Panie Jezu, zabierzemy Cię do domu. Panie mój, cóż Ci oddać mogę. Panie mój, przychodzę dziś. Panie mój, przygarnij mnie. Panie mój, Tyś droższy nad srebro. Panie my Twoje dzieci. Panie nasz, przyjmij nas. Tekst piosenki i chwyty na gitarę. 1. Zbliżam się w pokorze i niskości swej, wielbię Twój majestat skryty w hostii tej. o, utwierdzaj w wierze, Jezu dzieci Twe. 2. Mylą się, o Boże, w Tobie wzrok i smak, kto się im poddaje temu wiary brak. że w postaci chleba utaiłeś się. Ten człowiek potrzebował jeszcze otwarcia się na prawdziwą głębię miłości Boga i bliźniego – w Ewangelii świętego Jana Pan Jezus podniesie poprzeczkę i objawi uczniom nowe przykazanie: ,,Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. ryVrL. J 13, W Starym Testamencie Prawo stanowiło wykaz Bożych oczekiwań dotyczących moralnego i duchowego postępowania Izraela. Zawierało ono szereg wskazówek, jakich Bóg udzielał swojemu ludowi, aby ten mógł realizować swoje powołanie. Była to tak zwana Tora - Pięcioksiąg Mojżeszowy, do którego komentarzem był Talmud z sześciuset trzynastoma przykazaniami spośród których dwieście czterdzieści osiem to nakazy, a trzysta sześćdziesiąt pięć to zakazy. Pobożni Żydzi wierzyli, że Jahwe dał im Prawo po to, by poprzez jego przestrzeganie porządkować życie. Sens starotestamentalnego Prawa wyśpiewał Psalmista w Psalmie 119. Według natchnionych słów ten, kto zachowuje Prawo chodzi wyznaczonymi przez Boga ścieżkami; w Prawie odnajduje przedmiot kontemplacji, tego co strzeże ludzkiego życia, rozkoszy i rozmyślań. Poznający Prawo zwraca się ku Najlepszemu Doradcy. Prawo miłowane staje się lampą na drogach ludzkiego życia. Tak więc Prawo pochodzi od Boga, zostało nadane dla ludzkiego dobra, jest źródłem dobrych rad, które oświecają umysł i umożliwiają poznanie. Jezus będąc pobożnym Żydem znał Prawo i je zachowywał. Jego wejście w konkretną rzeczywistość stało się początkiem wypełnienia Prawa (por. Mt 5,17). Tym wypełnieniem Prawa jest Przykazanie Miłości, którego nowość polega na tym, że nie opiera się ono na miłowaniu przykazań Bożych, jak nakazywała tradycja żydowska, lecz na złożonej z siebie ofierze. 'Nie ma większej miłości nad tę, gdy ktoś poświęca swoje życie za przyjaciół. Wy jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli spełniacie wszystko, co wam polecam' (J 15,13-14). Nowe Przykazanie stało się pierwszym i najważniejszym przykazaniem chrześcijan. Niczym niezastąpionym warunkiem przynależności do Chrystusa i Jego Kościoła. W miłości bliźniego weryfikuje się miłość do Boga: "Jeżeli ktoś powie: 'Miłuję Boga', a jednocześnie nienawidzi swego brata, jest kłamcą. Kto nie miłuje swojego brata, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi" (1 J 4, 20). Sztuka chrześcijańskiej miłości polega na odkryciu obecności Boga w człowieku. Matka Teresa z Kalkuty pytana, dlaczego zajmuje się tymi, dla których pozostało kilka chwil życia, skąd bierze siłę, by dawać siebie najbiedniejszym z biednych, bez zastanowienia odpowiedziała, że widzi w nich potrzebującego Chrystusa. Zepchnięty na margines życia człowiek był dla niej epifanią Boga, który stał się człowiekiem. Prawda o Bogu obecnym w człowieku nie zmienia Jego istoty. I choć Ojcowie Kościoła w pierwszych wiekach chrześcijaństwa powtarzali prawdę o Bogu, który stał się człowiekiem po to, aby człowiek mógł stać się Bogiem, to możliwość ta pozostaje zadaniem wpisanym w całe ziemskie życie człowieka, zaś on sam jawi się poprzez miłe dobro i trudne do przyjęcia zło. Bóg nie ucieka od człowieka, gdy ten czyni zło. Pozostaje przy nim jako Milcząca Miłość. W porządku ludzkim cechą miłości jest jej dialogiczność. Ten, kto kocha oczekuje na to, by być kochanym. Miłość, która nie jest dialogiem staje się cierpieniem i pod jego naporem słabnie, a czasami przeradza się nawet w nienawiść. Inaczej jest w porządku Boskiej miłości, która jest wieczna i nigdy nie ustaje, bo "Bóg jest miłością" (1 J 4, 9). Gdyby Bóg przestał kochać człowieka jednocześnie przestałby być Bogiem. Jest to miłość "pomimo wszystko", wierna miłość Ojca, która wciąż napotyka na niewierność dziecka - dlatego jest to miłość szalona. Inną cechą prawdziwej miłości jest jej ofiarność. Nie ma miłości bez ofiary. Gdyby miłość Jezusa do człowieka nie została przypieczętowana ofiarą krzyża straciłaby na swej autentyczności i dziś nie mówiłoby się o niej jako o największej miłości. Nowe przykazanie jest wezwaniem do bezinteresownej miłości. Realizuje je ten, kto w miłości nie szuka swego, ale bezgranicznie daje siebie w darze. Taka miłość jest trwała, a ofiara z siebie dana drugiemu jest najbardziej przemawiającym dowodem miłości. Kto kocha ofiarnie, ten kocha prawdziwie. Ojcowie Kościoła zwykli mówić o tym, że istnieje tylko jedna miłość, która ma dwa spotykające się ze sobą oblicza: Boga i człowieka. W sposób doskonały spotkały się one ze sobą w Jezusie Chrystusie nie tylko w unii hipostatycznej, ale także w tym, co było jej konsekwencją, w życiu Boga Człowieka. Nowe przykazanie zawiera nakaz wzajemnej miłości we wspólnocie uczniów, odwzorowującej miłość Jezusa. Była to miłość do przyjaciół Marty, Marii i Łazarza (por. J 11,5), do "swoich" (por. J 13,1) ale także objawiająca się wobec celników i grzeszników i w przebaczeniu względem tych, którzy nie wiedzą co czynią podnosząc ręce na Boga - Człowieka. Co więc mamy czynić? Wystarczy kochać! Znakiem rozpoznawczym pierwszych chrześcijan był symbol ryby i... miłość. Poganie przyglądając się wierzącym w Chrystusa, pełni podziwu mówili: "Zobaczcie jak oni się miłują". Dziś przybladła chrześcijańska miłość. Trzeba ją odnowić. Przykazanie miłości, choć ustanowione dwa tysiące lat temu jest wciąż przykazaniem nowym, przykazaniem do wzięcia na nowo, przykazaniem nowego zachwytu. Trzeba tylko (aż) kochać! opr. aw/aw .610 . Pan uczynił wielkie rzeczy w sercach dzieci swych. Wielbi dusza moja Pana, Ciesz się, serce, ciesz. Oto idę na spotkanie, Przyjąć Boski Chleb. Pan uczynił wielkie rzeczy w sercach dzieci swych. Niech Cię ze mną wielbi, Boże, Cały piękny świat. Niech Cię kocha każdy człowiek, Każde dziecko zna. Pan uczynił wielkie rzeczy w sercach dzieci swych. Śpiewaj Panu, duszo moja, Dziękczynienia śpiew. Bóg okazał dobroć swoją, Bóg miłuje mnie. Pan uczynił wielkie rzeczy w sercach dzieci swych. Wszystko mam od Ciebie, Boże, Wszystko dałeś mi. Cóż Ci za to oddać mogę? Serce moje przyjm. Pan uczynił wielkie rzeczy w sercach dzieci swych. * * * 611 . Panie, przebacz nam. Ojcze, zapomnij nam. Zapomnij nam nasze winy, Przywołaj, kiedy błądzimy. Ojcze, zapomnij nam. Panie, przyjmij nas, Ojcze, przygarnij nas. I w swej ojcowskiej miłości Ku naszej schyl się słabości. Ojcze, przygarnij nas. * * * 612 . Pasterzem jest mój dobry Pan. Prowadzi mnie na pastwiska swe. Orzeźwia On ciągle duszę mą. Zła nie zlęknę się, bo Jego moc we mnie jest. Śpiewajmy Mu, bo okazał moc. Wielbijmy Go cały dzień i noc. Każdego dnia Jego miłość trwa. Tej miłości żar niech zawsze już będzie w nas. * * * 613 . Pod Twą obronę, Ojcze na niebie, Grono Twych dzieci swój powierza los. Ty nam błogosław, ratuj w potrzebie I broń od zguby, gdy zagraża cios. Czy toń spokojna, czy huczą fale, Gdy Ty swe dzieci w swej opiece masz, Wznosimy modły dziś ku Twej chwale, Boś Ty nam tarczą, Boże, Ojcze nasz. * * * 614 . Pokładam w Panu ufność mą. Zawsze ufam Jego słowu. Z głębokości wznoszę głos do Ciebie. Racz wysłuchać, Panie, prośby mej. Nakłoń ku mnie ucho swe łaskawie, Usłysz modły i błagania. Pokładam w Panu ufność mą. Zawsze ufam Jego słowu. Jeśli grzechów nie zapomnisz, Panie, Któż przed gniewem Twym ostoi się? Lecz ufamy, że przebaczysz winy, Byśmy kornie Ci służyli. Pokładam w Panu ufność mą. Zawsze ufam Jego słowu. Całą ufność mą pokładam w Panu, Dusza moja ufa Jego słowu. Tęskniej czeka dusza moja Pana, Niż jutrzenki nocne straże. Pokładam w Panu ufność mą. Zawsze ufam Jego słowu. Tęskniej niż jutrzenki nocne straże Niechaj Pana czeka Boży lud, Bo u Pana znajdzie zmiłowanie I obfite odkupienie. Pokładam w Panu ufność mą. Zawsze ufam Jego słowu. * * * 615 . Pójdźmy do Pana z winnym pokłonem, A złóżmy serca przed Jego tronem. Dobroć nam Jego, wszechmocność znana. Pójdźmy do Pana, pójdźmy do Pana. Pan święty, mocny i nieśmiertelny, Jeden w Osobach Trzech, nierozdzielny. Moc, mądrość, miłość w Nim niezrównana. Pójdźmy do Pana, pójdźmy do Pana. Bóg Stwórcą naszym, Ojcem i Panem. Wszelkim łaskawie zarządza stanem. Jego Opatrzność wszędzie widziana. Pójdźmy do Pana, pójdźmy do Pana. Kogo zasmuci bieda czy trwoga, Niechaj się uda z serca do Boga. Skoro Bóg wejrzy, wnet zniknie rana. Pójdźmy do Pana, pójdźmy do Pana. * * * 616 . Przyjdź z pokłonem, ludu Boży. Przyjdź ze śpiewem, ludu święty. Sław Jezusa, swego Zbawcę, Wspaniałego Króla chwały. * * * 617 . Wierni: Przykazanie nowe daję wam, Byście się wzajemnie miłowali. Kapłan: Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, A miłości bym nie miał, Stałbym się jak miedź brzęcząca Albo cymbał brzmiący. Przykazanie nowe daję wam, Byście się wzajemnie miłowali. Gdybym posiadał wszystką wiedzę I wiarę taką, iżbym góry przenosił, Lecz miłości bym nie miał, Byłbym niczym. Przykazanie nowe daję wam, Byście się wzajemnie miłowali. I gdybym rozdał ubogim całą swoją majętność, A ciało swe wystawił na spalenie, Lecz miłości bym nie miał, Nic mi nie pomoże. Przykazanie nowe daję wam, Byście się wzajemnie miłowali. Miłość jest cierpliwa. Miłość jest łaskawa. Miłość nie zazdrości. Nie szuka poklasku. Przykazanie nowe daję wam, Byście się wzajemnie miłowali. Miłość nie unosi się pychą Ale jest pokorna. Miłość nie szuka swego. Gniewem się nie unosi. Przykazanie nowe daję wam, Byście się wzajemnie miłowali. Miłość nie pamięta złego. Nie cieszy się z niesprawiedliwości, Lecz współweseli się z prawdą. Miłość wszystko znosi i przetrzyma. Przykazanie nowe daję wam, Byście się wzajemnie miłowali. Miłość nigdy nie ustaje, Zniknie to, co jest cząstkowe; Teraz trwa wiara, nadzieja i miłość, Z nich zaś największa jest miłość! Przykazanie nowe daję wam, Byście się wzajemnie miłowali. * * * 618 . Przystąpię do ołtarza Bożego. Do Boga, radości i wesela mego. Boże, sądź mnie sprawiedliwie, Sprawy mojej broń. Wobec grzesznych i niezbożnych Z rąk złośliwych zbaw. Przykazanie nowe daję want, Byście się wzajemnie miłowali. Wszak Tyś, Boże, mocą moją. Czemuś wzgardził mną? Czemu chodzę zasmucony, Gdy mnie dręczy wróg? Przykazanie nowe daję want, Byście się wzajemnie miłowali. Światło Twe i prawdę Twoją, By mnie wiodły, ślij. Niech na Syjon mnie zawiodą, Do przybytków Twych. Przykazanie nowe daję want, Byście się wzajemnie miłowali. I przystąpię do ołtarza, Gdzie przebywa Bóg. Bóg, co radość w sercu nieci I wesele śle. Przykazanie nowe daję want, Byście się wzajemnie miłowali. * * * 619 . Kapłan: Radością naszą jesteś Ty. Wierni: Radością naszą jesteś Ty. Kapłan: O, Panie, Tyś zgromadził nas. Wierni: O, Panie, Tyś zgromadził nas. Kapłan: To Ty jednoczysz nas Wierni: W miłości swej. To Ty sam wspierasz każdy krok. Do Ciebie dąży cały świat, Bo świat spragniony jest Miłości Twej. Ty wiesz, co znój, Ty wiesz, co trud. Ty nasze zaufanie masz, Bo nie opuszczasz nas W miłości swej. Więc zostań z nami, Panie nasz. Twój lud chce słuchać Twoich słów, By żyć na każdy dzień W miłości Twej. Ty każ nam zasiąść za Twój stół I daj pożywać chleba dar, Bo Ty jednoczysz nas W miłości swej. * * * Dalej << menu - Skarbiec pieśni kościelnych .. Tekst piosenki: Kochać to znaczy prawdę mówić Kochać to znaczy bardzo lubić Kochać to znaczy dzielić się chlebem to nie są tylko słowa Pan Bóg kocha Ciebie! Kochać to znaczy niczego się nie bać Kochać to znaczy już się nie gniewać Kochać to znaczy nie narzekać to nie są tylko słowa Bóg kocha człowieka!!! ja kocham ciebie ty kochasz mnie niech cały świat się dowie jak my kochamy się! Kochać to znaczy nadzieję dawać Kochać to znaczy innym pomagać Kochać to znaczy dla ciebie tracić czas to nie są tylko słowa Pan Bóg kocha nas!!!!! ja kocham ciebie ty kochasz mnie niech cały świat się dowie jak my kochamy się! Kochać to znaczy szanować drugiego Kochać to znaczy dzielić się z kolegą Kochać to znaczy cierpliwie czekać to nie są tylko słowa Bóg kocha człowieka!!!! ja kocham ciebie ty kochasz mnie niech cały świat się dowie jak my kochamy się! Dodaj interpretację do tego tekstu » Historia edycji tekstu

przykazanie nowe daję wam tekst